De bijeenkomsten van het beheerscomité (oktober 2005)

Op het eerste beheerscomité was alles rustig (en af en toe kan ik dat appreciëren).

Ik heb wel voor het volgende beheerscomité de interne audit geagendeerd. En, belangrijk detail, de voorzitter vroeg tot tweemaal toe bevestiging. Ja, ik wilde het agenderen. Het staat toch al op de agenda van de raad? Dat doet er niet toe voorzitter… Oké.

Groot was dan ook de verrassing (alhoewel kun je nog verrast zijn?) dat de interne audit niet op de agenda van het volgend beheerscomité voorkwam. Bij het nakijken van het dossier hoor ik dat de interne audit eerst wel op de agenda figureerde, en eigenlijk pas na overleg met de voorzitter van de agenda verdwenen was. Op het beheerscomité ga ik er fel (te fel? Wellicht wel) tegenaan. Als een raadslid zijn fundamentele rechten niet meer kan uitvoeren. Wat betekent democratische controle dan nog? Mag ik enkel toekijken op een toneel (een show) dat voor mij opgevoerd wordt.

We discussiëren een klein half uur denk ik. Veel te lang, ik weet het. Maar de hoop op verandering na de vorige raadsverandering was groot. Er is nog ongelooflijk veel werk.

Tweede punt op de raadszitting was de begroting 2006 van het stedelijk ziekenhuis. Ik stel een aantal vragen en geef een aantal opmerkingen. Het verdwijnt een beetje in de herrie. Zelf moet ik me zodanig concentreren op de basisrechten van het raadslid dat ik nauwelijks nog energie over heb om de inhoudelijke discussie te voeren.

Nog één belangrijk feit om aan te tonen dat de boodschap van de interne audit bij het beleid van het stedelijk ziekenhuis niet aangekomen is. Eén van de beslissingen die ze genomen hebben in opvolging van de interne audit is om eindelijk (het was al verplicht van 2002) een financieel comité op te richten. Een financieel comité met dokters en bestuursleden (uiteraard bij ons enkel uit de meerderheid, stel je voor dat iemand anders daar zou in zitten) moet de financiële basisdocumenten bespreken. Bedoeling is uiteraard: openheid, garantie voor goed beleid, betrekken van artsen bij het beleid,… Ik vraag dan ook of dit financieel comité de begroting besproken heeft. Het antwoord is nee, want… en nu komt het… het staat niet in de wet dat het financieel comité dit moet bespreken voor de bespreking op het beheerscomité. We gaan dat in Roeselare dus een paar maanden na de feiten doen. Is er een verslag van het beheerscomité (reeds één keer samen gekomen, ze waren het al bijna vergeten)? Ah, nee, want het staat niet in de wet dat dit verplicht is. Is er een beter voorbeeld denkbaar van hoe men in het stedelijk ziekenhuis (en het OCMW) omgaat met goedbedoelde wetgeving. Doe enkel wat echt verplicht is, gebruik de instrumenten niet waarvoor ze bedoeld zijn, en als het dan niet werkt, zeg je dat de hogere overheid domme oelewappers zijn die enkel maar vergaderingen opleggen en veel papier doen schrijven.

De bedrijfscultuur zit helemaal verkeerd, daar onderschrijf ik volkomen de analyse van de ontvanger. En het ergste: het dringt niet door. De boodschapper wordt weggelachen, wordt beschreven als het vervelende ventje, stel je voor een beheerscomité van twee uur, we hadden al anderhalf uur kunnen thuis zijn….