KBG neemt Ten Elsberge op de korrel

Dit weekend in het nieuwsblad een artikel mat als titel KBG neemt Ten Elsberge op de korrel. Meteen komt één van de achtergronden van de discussie rondom Ten Elsberge duidelijk naar de oppervlakte. De KBG ziet de dienstencentra van het OCMW als professionele concurrentie voor hun eigen vereniging.

Wat jammer, doodjammer.

Ik ken de mensen van Ten Elsberge nu toch wel goed genoeg. Ze doen het voor en door vrijwilligers, ze zoeken samenwerking. Als KBG dat wil (willen ze wel?) dan zijn ze zeker echt welkom in Ten Elsberge en in het nieuwe dienstencentrum. Als ze de oude gewaden afleggen kunnen ze ook en zeker voor 'hun' mensen vele goede zaken (nieuw en verzorgd aanbod en diensten) ontwikkelen.

Ik lees dat burgemeester Martens en schepen Coppé de loopgravenoorlog zeker in tijden van verkiezingen willen ontmijnen. Oorlogen zijn altijd te vermijden, zelfs in verkiezingsjaren, dus ze hebben mijn steun. Mag ik hen een suggestie doen. Oorlogen en conflicten zijn nog nooit opgelost door het optrekken van muren en/of het kortwieken van één van de partijen. Integendeel zo zorg je er net voor dat er een voedsel is voor een nieuw conflict.

Oorlogen worden voorkomen door creatieve samenwerking, door nieuwe projecten (zoals een nieuw dienstencentrum) en door het samenbrengen van mensen.

De politieke activiteiten van de seccretaris

De aandachtige lezer van deze weblog weet dat de secretaris op de OCMW-raad van januari opgeroepen werd om niet langer zijn openbare politieke activiteiten voort te zetten. De OCMW-raad heeft de secrcetaris niet verboden om dit te doen, maar wel opgeroepen om deontologische redenen om hiermee te stoppen.

De secretaris heeft tegen deze beslissing beroep aangetekend.

De OCMW-raad zal woensdag zijn reactie ten aanzien van dit beroep bekend maken.

Ook het OCMW doet mee!

De feiten

Ook het OCMW bereidt een uitgebreide informatiebrochure voor die kort na de paasvakantie in alle brievenbussen van Roeselare zal vallen. Als ze niet opletten gelijktijdig met het seniorentijdschrift.

De positieve kant van de medaille

Het OCMW is de laatste jaren sterk veranderd en gegroeid. De laatste keer dat het OCMW zich voorgesteld heeft dateert van de vorige verkiezingen. Dus de diensten mochten wel eens op een presenteerblaadje gesteld worden

De andere kant

Het tijdstip van deze publicatie is niet willekeurig gekozen en toont eigenlijk de echte doelstelling (jammer genoeg) van deze brochure. De OCMW-raadsleden, de voorzitter en uiteraard zoniet het belanngrijkst de secretaris moesten op hun paasbest nog eens op de foto en met naam en toenaam in alle bussen van Roeselare.
Zeker als 't stad een offensief begint, moet het OCMMW MEE!

En de website?

Ik vraag intussen wellicht drie jaar naar het updaten en informatiever maken van de website van het OCMW. Daar is geen aandacht voor. Jammer genoeg

Mee aan tafel met Griet Coppé

Mee!, zo noemt het nieuwe seniorentijdschrift dus. In mijn vorige nieuwsbrief en één van mijn vorige artikeltjes onder de noemer "het nieuwe seniorentijdschrift: niemand weet waarom!" had ik me nogal kritisch uitgelaten over dit initiatief. Drie grote redenen:
(1) niemand kon echt zeggen wat de bedoeling was, (2) het was één deel van de tsunami aan informatiebladen in dit verkiezingsjaar, (3) ik ben niet overtuigd van de noodzaak van een apart gemeentelijk initiatief hieromtrent.

De reactie kon niet lang uitblijven en bleef niet lang uit. Gebeld door de burgemeester en uitgenodigd door schepen Griet Coppé. In een vlotte babbel van een klein uur werden de doelstellingen van Mee en de inhoud van het eerste nummer voorgesteld. Mijn eerste vraag werd dus ruimschoots ingevuld. Ze heeft me toch gedeeltelijk overtuigd van de zinvolheid van dit tijdschrift. Laat ons ze maar het voordeel van de twijfel geven. De eerste nummmers zullen wel lukken. Het tijdschrift zal zich echter over een periode van jaren moeten bewijzen. Als we er over twee jaar nog enthousiast over zijn, ddn mag het als gelukt beschouwd worden.

Blijft wel de enorme berg aan gemeentelijk papier (weinig gecoördineerd lijkt me) die we dit voorjaar in de bus krijgen.

Het OCMW kan niet achter blijven. (zie verder)

koetenanschies

Vorige week (17 maart) een artikeltje in de Weekbode gekregen onder de rubriek koetenanschies. Altijd een leuke rubriek. Ik wordt er opgevoerd als "een niet nader genoemd OCMW-raadslid" dat de idee oppperde om fair trade koffie te kopen. De journalist focust daarna op de zinsnede waarin ik ook de goede en scherpgeprijsde wijnen van de Wereldwinkel aanbeveel. Waarna hij besliut dat hij zich niet van de indruk kan ontdoen dat er al een ruim opgevatte degusteersessie aan mijn pleidooi vooraf gegaan was.

Ik zal maar toegeven er wordt bij ons thuis dagelijks fair trade wereldwinkel koffie gedronken. En op menig feestje is meer dan één van die heerlijke wijn gekraakt. Volledig schuldig dus. Maar wel (h)eerlijk!

Drie uitsmijters

Uitsmijter 1: De secretaris blijft zich roeren.

De secretaris weert zich als een duivel in een wijwatervat. Hij betwist de beslissing van de Raad waarin hij opgeroepen wordt om zich omwille van de deontologie te onthouden van de politiek. Wordt zeker vervolgd.


Uitsmijter 2: De verloren studie over de inplanting van het nieuwe rusthuis

In september was vanuit de diensten van de gemeente een studie over de alternatieve inplanting van het nieuwe rusthuis beloofd. We zijn zes maand verder en we horen er niets meer van. Misschien kunnen we beter al aan een studie over de inplanting van het volgende rusthuis beginnen? Of moeten we niet dringend werk maken van alternatieve woonvormen (kangoeroewonen, cirkelwonen,...) voor de groter wordende groep van senioren. We zijn in blijde verwachting.
Er blijft trouwens ook de dringende vraag naar een renovatie van Ten Hove voorliggen. Het standpunt van Groen! is hier klaar en duidelijk. Begin er nu gelijktijdig met de bouw van het nieuwe rusthuis mee. De kwaliteit van de kamers is anno 2006 onvoldoende. Wat als we nog tien jaar wachten?

Uitsmijter 3: Een onmogelijke tandem

Samen met Immanuel van het Vlaams Belang ben ik zowat de enige die de dossiers ga inkijken en de nodige informatie verzamel. Dat brengt mij (en Immanuel Dereuse) in een bijzonder gekke positie. Een onmogelijke tandem overheerst en stuurt de agenda en de besprekingen op de OCMW-raad. De rest (CDenV, maar vooral VLD en SPa) zitten erbij en kijken ernaar.

Het nieuwe seniorentijdschrift: niemand weet waarom!

Het nieuw stedelijk seniorentijdschrift was de concrete aanleiding voor de fikse rel tussen stad en OCMW rond "Ten Elsberge". In een eerste versie luidde het immers dat dit nieuwe steelijk tijdschrift het tijdschrift "Elsbergske" van Ten Elsberge zou vervangen (of als je het negatiever wil overnemen, opslokken). Deze ambitie nochtans duidelijk onderschreven door de meerderheid en de SPa, werd door de actie van de vrijwilligers van Ten Elsberge professioneel in de kiem gesmoord.

Voorbereiding gestart

Blijft dus over een stedelijk seniorentijdschrift. In het actieplan van het lokaal sociaal beleidsplan wordt daarvoor 25.000 € voorzien. Daarin is niet meegerekend de personeelskost om dit tijdschrift van tekst te voorzien. Intussen werd de voorbereiding voor het eerste nummer opgestart. In de werkgroep zitten ook OCMW-medewerkers. Ik heb onthouden Dries Messeyne, Filip Schollaert,... een derde ontschiet me. Het tijdschrift zou op een 13.000 exemplaren op naam aan de medioren en senioren van deze stad bedeeld worden.

Het tijdschrift zonder doel

Net zoals tijdens de bespreking van het lokaal sociaal beleidsplan vroeg ik wat de doelstellingen van het tijdschrift zijn? Waarom dit tijdschrift er moest komen? Wat was de vastgestelde behoefte waarop dit tijdschrift een antwoord biedt? Wat wordt de inhoud van dit tijdschrift?

Ik moest jammer genoeg vaststellen dat niemand hier een antwoord op kon geven. Wellicht is de reden daarvoor eenvoudig: omdat er geen duidelijk doel, behoefte en inhoud is. Toch geven we hier 25.000 € + personeelsinzet aan. Is dit verantwoord?

Grijze Gids

Let wel. Ik zie wel iets in een jaarlijkse seniorengids. Een soort "grijze gids", zou dat trouwens geen leuke naam zijn, met een actueel overzicht met alle relevante informatie over verenigingen, organisaties, diensten, regels en subsidies,... Eén groot, overzichtelijk en allesomvattend, boekje met alles voor de medior en senior. Eén keer per jaar. Zo snel veranderen die zaken niet. Voor aankondigingen en activiteiten zal zo'n stedelijk tijdschriftje niet werken. Daarvoor moet je regelmatiger kunnen verschijnen en moet de informatie specifieker zijn. Alleen voor de dingen die jouw interesseren.

Mogen we even stout zijn?

Mogen we even stout zijn. De stad wordt momenteel niet alleen overspoeld met ideeën maar ook met allerlei mooie druksels: Roeselate overmorgen, de politiekrant, de IVRO-krant, Roeselare Rechtstreeks,... vallen amper te onderscheiden van de nieuwsjaarskaart van de burgemeester, en de kalender van de oud-burgemeester. Past de seniorenkrant daar ook in?
Bestaat er vanuit dit college een soort onweerstaanbare drang om op kosten van de belastingsbetaler mooie kleurrijke brochures uit te geven?
Is het verkiezingsjaar daar vreemd aan?
Waar eindigt de informatie en waar start de campagne?

Wie betaalt?
Inderdaad.

Het stedelijk ziekenhuis koopt 1000 kg fair trade koffie!

In de lijn van de nieuwe aankoopprocedure die stilaan op het touw gezet wordt binnen het stedelijk ziekenhuis kwam de aanbesteding voor "koffie en koekjes" in februari voor het eerst voor.

Ik heb meteen de koe bij de horens gevat en de suggestie gedaan, en dat werd door de meerderheid aangenomen, om ook de prijs van een fair trade variant voor koffie op te vragen. De meeste commerciële koffiebranders hebben immers fair trade varianten in hun assortiment. Meteen werd ook OXFAM Wereldwinkel aangeschreven.

Prijs vragen is natuurlijk één ding. Fair trade koffie kopen is een andere zaak. De prijs van de fair trade variant is immers per definitie duurder en is dus een bewuste keuze van de instelling. De koffie wordt geproefd en uitgetest, maar de prijs is meestal doorslaggevend. Het was dus wachten hoe ver de meerderheid hier zou meegaan. Ik had er wel goede hoop. De voorzitter André Debruyne was de zaak immers ook niet ongenegen.

Uiteindelijk kwam een beperkt maar mooi compromis uit de bus. Het stedelijk ziekenhuis koopt in 2006 1000 kg fair trade koffie. Dit is slechts een klein deel van de totale jaarconsumptie. De meerkost voor het stedelijk ziekenhuis blijft beperkt tot minder dan 400 €. Maar het is wel een belangrijk principieel punt.

1. De fair trade koffie doet zijn intrede in het stedelijk ziekenhuis. En iedereen kan proeven dat die even lekker is als de klassieke koffie. Ook volgende jaren staat de discussie dus op de agenda.

2. Volgende jaren hebben we dus een hefboom om het aandeel fair trade koffie te vergroten. Gaan we volgend jaar voor een verdubbeling (?) of berekenen we eens wat de meerkost zou zijn om volledig op fair trade over te schakelen. En misschien wolgen andere fair trade producten: de wereldwinkel heeft immers goede en scherpgeprijsde wijnen.

Op dit vlak zitten OCMW en Stedelijk Ziekenhuis op de goede weg. Al twee jaar naeen krijgen de personeelsleden een WW-nieuwjaarsgeschenk. De WW-wijn wordt regelmatig geschonken in de OCMW-rusthuizen. Enz...

Er zijn zeker nog vele mogelijkheden om dit te versterken en uit te breiden. Zo kunnen onze openbare instellingen hun voorbeeldfunctie waarmaken. Mijns inziens kan dit een deel zijn van een vernieuwde profilering van onze instellingen.

Mooi zo.

Het rusthuis de Zilverberg komt er: zeer pijnlijk.

We mochten het vorige week in de pers vernemen. Het rusthuis op de Zilverberg komt er. En daar zijn we, niettegenstaande de plagende titel, zeer tevreden mee. Uiteraard.

Maar toch is dit voor de meerderheid een pijnlijke geschiedenis, immers...
Het stadhuis,... de botermarkt...of God de Almachtige... Napoleon... want zo noemen de (raads)leden van zijn eigen meerderheid onze nieuwe burgemeester had de pers geïnformeerd over de beslissing van het financieel-technisch comité.

Op het OCMW (voorzitter, secretaris, directeur, rusthuisdirecteuren,...) wist men van niets. Ze werden ook niet erkend als de initiatiefnemers van het rusthuis. Vooral de voorzitter die zich naar zijn normen erg ver en openlijk geriskeerd heeft voor dit rusthuis voelt zich (en is) zwaar gepasseerd. Hij diepte op de OCMW-raad een brief op van minister Vervenne. De minister heeft nog geen enkel engagement naar timing toe. Het decreet is immers nog niet goedgekeurd.

Maar de ook de heftige reacties van alle raadsleden van de meerderheid verrasten me zeer. Ze voelen zich allemaal belachelijk gemaakt, gekleineerd. Hij... loopt met de pluimen weg. Hij... gunt het OCMW geen eerste steenlegging voor de verkiezingen, want Hij... zegt dat de bouw pas in 2007 start. Lees... (en dat doet enorm veel pijn)... met een nieuwe voorzitter, een nieuwe secretaris, maar ook een nieuwe raad.

Ik weet niet of dit ooit nog helemaal goed komt. De messen worden geslepen. En je kent het verhaal van Caesar (een naam die niet zou misstaan in hun rijtje). Op een onverwacht moment, komt die steek in de rug...

Ik zit er gewoon op te kijken.